2 TEMMUZ BENİM DOĞUMGÜNÜM...

Araba ile otopraktan çıkmak üzereydik. Ben babamın yanında oturuyordum. Elim teybe gitti. Tam açacaktım... Babam elimi tuttu. "Açma" dedi.

Kızgın değildi... Kızgın ses tonunu, vurgusunu iyi bilirdim. Kesinlikle değildi... Suratına baktım.

Üzgündü.

"Deden vefat edeli 3 gün oldu. 1 hafta müzk dinlemeyelim, olur mu?"

Ölenin ardından adettir dedi...

İlk kez o zaman, babamdan öğrendim bunu.

O günden bugüne öyle değişti ki her şey....

2.Temmuz benim doğumgünüm.

Severim doğumgünlerimi ben. "Kutlamayı sevmiyorum... yapmayın yaa.." diyenlerin aksine, çok severim...

Ancak ilk kez, bundan tam 23 yıl önce eskisi gibi kutlayamaz oldum..

O gün Sivas'ta canımı yaktılar, canımızı yaktılar...

2.Temmuz'du...

Doğduğum gün yaktılar bizi...

Tam 23 yıl sonra, 28.Haziran gecesi yine yaktılar canımı, canımızı...

Elim teybe gidiyor...

Babam gözümün önünde...

"Açma evlat" diyor... "Ölenin ardından adettir... 7 gün müzik dinlemeyelim" diyor...

Peki babacım diyorum...

2.Temmuz benim doğumgünüm...

Ağlıyorum..........