NASREDDİN HOCA VE LAMBA CİNİ

Sonda söyleyeceğimi baştan söyleyeyim bu sefer;

İsrail ve Rusya ile ilişkilerin iyileştirilme çabasını son derece doğru ve mantıklı buluyorum. Uluslararası ilişkiler delikanlılığı, mertliği, sözünün arkasında durmayı veya dediğim dedikçiliği kaldırmaz her zaman. O yüzden bazen tükürdüğünüzü yalarsınız. Bazen geri adım atarsınız. Bunu da öyle bir şekilde yaparsınız ki, eğer ülkenizin çıkarları söz konusu ise, size gösterilecek tepkileri göğüslemek pahasına bir duruş sergilersiniz.

Buraya kadar her şey normal. Erdoğan için "hani delikanlı adamdın", "ne oldu usta, tırstın mı??", "hani asıyordun kesiyordun" demeyeceğim.

Lakin şunu soracağım;

Biz Rus uçağını 24.Kasım.2015'te düşürdük. Düşürme gerekçemiz gayet geçerliydi. Adamlar sınırımızı ihal ettiler. 5 dakikada tam 10 defa uyarmamıza rağmen oralı olmadılar. Peki buna rağmen bu uçağı düşürmek doğru muydu? Dorğu diyenler de, yanlış diyenler de gayet haklı sebepler sayacaktır.

Lakin, böyle bir mektup için neden 7 ay bekledin be adam? Madem bizim pilotu suçlayacaktın, bu olaydan üzüntü duyduğunu söyleyecektin, Rus pilotun ailesinden özür dileyecektin... Neden bunun için 7 ay bekledin??? Antalya'ya giden Rus turistlerin sayısı tam %90 azaldı. Meyve sebze ihracatı yapabildiğimiz ender ülkelerdendi Rusya, ticaret durdu. İnşaat da öyle. Millet kan ağlıyor 7 aydır. Devletler düşman olur, halklar olmaz diyorduk, Ruslar yekten kıl oluyor artık bize. 7 ay niye bekledin?

Bizim insanımızın 2 kötü huyu vardır. Bunu hep söylüyorum; vefasızdır ve unutkandır. vefasızlığı bile unutkanlığından kaynaklanır. Çok çabuk unuturuz. Her şeyi unuturuz.

Erdoğan zamnında şöyle demişti, şimdi böyle diyor muhabbetine girmeyeceğim, söylemiştim. Lakin neden şimdi dediklerini 7 ay önce demedi, onu soruyorum.

Dış politikamız, savaş politikamız, iç politikamız... Kandırıldık, aldatıldık, biz farkında olmadan bunları bunları bunları yapmışlar ve özür dileriz üzerine kurulu. Bu yüzden her gün şehitler yağıyor, bombalar patlıyor, insanlar haksız yere hapislerde çürüyor ve 1 tane dost ülke kalmadı etrafımızda. İnsanlar işsizlikten, açlıktan kırılıyor, biz hala özür dilemek için bile 7 ay bekliyoruz. Bu süreyi de delikanlılık ayakları ile harcıyoruz.

AKP bir PR projesidir. Net söylüyorum.

Davos'ta van minüts diyip 2 saat sonra havaalanına geldiğinde "dünya lideri Erdoğan" pankartları ile karşılanmak (gecenin 2 sinde) her babayiğidin harcı değildir. Lakin götünün deliğini bilmeyen insanlar için muhteşem bir mastürbasyon vesilesidir.

Adamlar bu PR'ı muhteşem kullanıyorlar, kim ne derse desin. Turizm yerlerde sürünsün, millet açlıktan kırılsın, ağzı açlıktan koksun, her gün evinin önünde bomba patlasın... Bir uçak daha düşürüp, asıp kesip, bu şovun kaymağını yiyip, 1 sene sonra özür dilemek, 6 yıl sonra anlaşma yapmak yeter "asrın lideri" olmak için.

Adam kandırıldım diyor, biz hükümet olarak çok safız diyor, yaa pardon, bizim pilot yaptı bir salaklık diyor aylar sonra... Nasıl bir %49 yaşıyorsa içimizde, hala salyalar akıtarak savunuyorlar adamı.

Açık konuşayım; ben buna layık değilim. Benim ülkem de buna layık değil. Layık olanlar, müstehak size diyeceğim milyonlar var elbette. Ancak Türkiye bunlara layık değil. Türkiye bu %49 a da layık değil. Bu yüzden, "bu da bizim sınavımız, tekamülümüzün bir parçası... vardır Yaradan'ın bir bildiği" diyerek avutuyorum sürekli kendimi.

Sayın Erdoğan, hazır elin değmişken, 13 senede en çok yaptığın, en istikrarlı davranışın "özür dilemek" iken, araya "2 ayyaş" ı da sıkıştırırsan, kesin Başkan yaparlar seni bu ülkede, benden söylemesi.

Başkan olduktan sonra da "2 ayyaş sözümden ötürü özür dilediğim için özür dilerim" diyip yırtarsın.

Nasreddin Hoca bir lamba bulur yolda yürüken. Orasını burasını kurcalarken içinden cin çıkar lambanın. "Dile benden ne dilersen" der Hoca'ya. Şöyle bir bakar Nasreddin Hoca... Hafif mahçup; "özür dilerim" der...

Lambayı bulmuş, sıvazlamış, cini çıkartmış milletiz vesselam.

Dileye dileye "özür" diliyoruz anca.