Akit, zulüm falan...

Düşünsene, adamdan nefret ediyorsun... Nefretinden ne yazacağını bilemiyorsun.

Öfkeni nasıl çıkartacağını, nasıl hınç alacağını bilemiyorsun... Sonra sabah evden çıkıyorsun. Tam televizyon kanalında masanın başına oturuyorsun, fıstık gibi de haber yapmışsın "zulüm 1938 de son buldu" diye. O anda, saat 9 u beş geçe zart! sirenler çalmaya başlıyor... Kornalar çalıyor. Yeminle o 1 dakika 1 asır gibi gelir adama. Tam "bitti, oh!" diyorsun, "oğlum şurdan bana bi tost al" diyip cebinden para çıkartıyorsun, o da ne?? Ulan paranın üzerinde de "o" var. Bir hassiktir çekiyorsun... Odanın içerisinde sinirinden dolanıp duruyorsun... Şöyle kafanı bir dışarı uzatıp bakıyorsun, bayraklar yarıda... O anda yine "O" aklına geliyor...

Yok, bugün benden hayır gelmez diyorsun... Çıkıyorsun işten, eve gitmek için arabaya biniyorsun. Birinci vites, ikinci vites derken, kırmızı yanıyor. Cart diye duruyorsun bir arabanın arkasında. O da ne lan?? Önündeki arabanın arka camında "Atam İzindeyiz!" yazıyor. Bir la havle çekip devam ediyorsun... Aklından neler geçiyor kim bilir o hırsla... "Saltanat geri gelecek!", "topunu kılıçtan geçiricez bu kafirlerin", "Halife yeniden doğacak Allah'ın izniyle" falan diye hayaller kurarken... Küt!

Önce zifiri bir karanlık... Sonra bir ışık hüzmesi... Işığa doğru yürüyorsun mecbur...

Velhasıl o ışık güzel ışık değil işte...

Neyse, camide toplanmış cemaat tabi... Hoca önce helallik istiyor senin için. Eh, yaradılanı severiz yaradandan ötürü neticede. Helal ediyoruz hakkımızı.

Sonra namaz, en son fatiha...

İmam diyor ki;

Merhum için, tüm kaybettiklerimiz için, Gazi Mustafa Kemal ve silah arkadaşları için el Fatihaaa...

Diyeceğim odur ki kardeşim;

Sen bir tarafını yırtarsın, o yırttığın tarafına pamuk tıkarlar da, son duanda yine "Mustafa Kemal ruhuna" diye avuç açarız Allah'a.

Çaktın köfteyi?