Güle Güle Damla'm...

"Kuzen ne oldu?" diye yazdı Birsen ablanın vefatı sonrası yayınladığım fotoğrafın altına. Cevap veremedim. Ne diyecektim ki? "Kanserdi, kaybettik kuzen" mi yazacaktım 7 senedir bu hastalıkta savaşan muhteşem kadına? Demedim, diyemedim.

2013 yılında "kuzenim olduğun için seninle gurur duyuyorum, daha yakın olmalıyız artık" diye mesaj atmıştı. En kısa zamanda Londra'da görüşeceğiz dedik.

O günden beri de neredeyse her yazım için mesaj attı. Hep destekledi. Hep kocaman gülümsedi karşı karşıya geldiğimizde. En son Ekim ayında Filiz teyzenin evinde bir arkadaşına benim yazılarımdan bahsederken öyle heyecanlıydı ki... Ve ben ilk kez o zaman yorgun gördüm canımı...

7 senedir hep kazandı Damla'm. Hiç vazgeçmedi...

8.Ocak'ta hastanedeydi en son konuşmamızda. Suzan ile yapacağı bir self-portrait projesinden bahsetti. Mutlaka görmek istediğimi söylediğimde de "elbette kuzen" dedi... Öyle emindi ki yapacağından...

Şimdi oturup arkasından ağlamayı yakıştıramıyorum kendime. "Ulan öküz herif, bu kızın suratı bir gün asılmadı, sen ne bokuma ağlıyorsun şimdi" diye çığlık atıyor beynim... Hele ki ölümün bir son olmadığını, yeni bir başlangıç olduğunu düşünen benim gibi bir adam için ağlamak anlamsız geliyor... Lakin Shakespeare bir keresinde "sevdiklerimizden ayrı kalmak; kendi kendine - ölümcül bir sürgün" demiş... Dünden beri sürgündeyim işte...

Ve gözümün önünde sürekli Aksel... 2014 yılında bir konuşmamızda "Bir tek Aksel var aklimda inan. Ölmek, aci cekmek falan çok önemli degil. Ama Aksel'i düşününce biraz tikaniyorum." diye yazmıştı. Biz her fırsatta, yapabildiğimiz kadar Aksel ile olacağız. Her fırsatta ona Damla'yı anlatacağız, uzun uzun... Ve Aksel'in muhteşem bir babası var, onda Damla'yı yaşatacak...

Velhasıl, ne kadar doldurabiliriz ki bu boşluğu?

Damla'm... Canım...

Yolun açık olsun güzel kadınım... Yolun ışık olsun güzel kalplim... İzin verirsen sadece bugün için, ama söz veriyorum, yalnızca bugün için serbest bırakacağım göz yaşlarımı, bencilce...

Sonra yarın olacak.

Sonra ben senin cesaretin, senin mücadele gücün ve senin o hep gülen müthiş gözlerinden destek alacağım ve bir daha asla şu anki kadar zayıf olmayacağım.

Seni çok sevdim. Aileden, kuzen olmandan öte...

Ben seni çok sevdim.

Gittiğin yerde ruhun huzur bulsun.

Görüşmek üzere Damla'm.