Oy Ver!
İktidar partisinin yeni seçim şarkısına denk geldim az önce... Televizyonda son derece duygusal bir reklam yayınladılar...
"Bu memleket bizim" diye bir şarkı.
Sözleri özellikle çok duygulandırdı beni... Gözümden sicim sicim akan yaşlar esnasında biraz da görmekte zorlanarak yazıyorum bu satırları...
...
"Suyu gümüş, taşı altın Cennete benzer, bir bakın Her yanı tarih ve destan Nasıl gurur duymaz insan"
Hakikaten öyle... Ancak her yanı altın ve gümüş olan bir ülkede bu kadar zengin olabilir bakan çocukları, Başbakan çocukları, Cumhurbaşkanı çocukları. Elbette bizzat kendileri de...
Gerçekten de her yanı tarih ve destan... Mahkemesi ayrı tarih yazıyor, polisi ayrı destan...
Gözyaşları içerisinde dinlemeye devam ediyorum;
"Burası güller diyarı Yüce gönüller toprağı Ne kavga yakışır ne dövüş Bize sevgi düşer bize barış"
Tam burada sinirlerim bozuluyor gülmeye başlıyorum... Valla bak... Durduramıyorum kendimi... Reklamın sonunda da o Başbakan çıkmıyor mu baştan çıkartan tebessümü ve al yanaklarıyla... Nasıl mıncıklayasım geliyor....
Bence bunlar bizi delirtmek istiyor!
Kavga dövüş istemeyenlerin miting konuşmalarına bakıyorum, meclis konuşmalarına bakıyorum, halk içindeki hal ve tavırlarına bakıyorum... Yüce gönüller diyarında kendilerinden farklı düşünen hiç kimseye tahammülü olmayan, 301 kişinin öldüğü bir ilçeye gidip cenaze sahiplerini yumruklayan, yerlerde tekmeleyen, gazete basan, gazeteci döven, insanları haksız yere hapislerde çürütüp ailelerini perişan eden, şehit babalarına karaktersiz diyen yüce gönüllere bakıyorum... Kendi partisinin mitinginde kuş uçurtmayan, Türk bayraklarını kıçlarının altına seren, başkalarının mitinginde güvenliği sağlayamayan, nerede Türk bayrağı diye çığıran yüce gönüllere bakıyorum.
Atatürk'e ayyaş diyen yüce gönüllere...
Bize sevgi düşer bize barış diyen iktidar döneminde Maşallah tek bir dostu kalmadı Türkiye'nin. Sınır komşularımızla kavgalıyız, Avrupa'ya ayar çekiyoruz, Rusya'yı kırıp döküyoruz, Amerika'ya racon kesiyoruz... Ülke içine bak, Türk-Kürt, Alevi-Sünni, Müslüman-dinsiz, kadın-erkek, sağcı-solcu, büyük-küçük herkes birbiriyle kavgalı. Kavgalı da ne kelime, biraz daha cesaret bulsa herkes kesecek birbirini...
Öylece bakıyorum ekrana...
2 kız, etrafına toplamışlar halktan insanları, "bu sevda bizim, bu memleket bizim" falan...
Seyreden gariban da gözleri yaşlarla dolu, kalbi pır pır, koşup sandığa bunlara verecek oyunu...
Bak, harbiden dalga geçiyorlar bizimle.. Kafayı yedirtmeye çalışıyorlar... Tamam, hep söyleriz, tüpün bitip bitmediğini çakmakla kontrol eden bir milletiz de... Bunların düşündüğü kadar da gerzek olmadığımızı göstersek diyorum artık...
Öyle bir tokat atsak ki, bir daha değil bunlar, bunların tillahı gelse bu ülkeye bunca zararı vermeyi hayal dahi edemeseler...
Ve hepsinden önemlisi;
Bu millet artık koyun olmadığını, dolayısıyla da çobana değil, lidere ihtiyacı olduğunu bir kere daha haykırsa...
İşte bu yüzden güzel kardeşim,
1. Kasım'da...
Oy Ver!
